CORRECTAR LA LETRA
Letra : Επιφάνεια (Epifaneia)
Η ζωή μας, ένα καράβι στον ωκεανό
Η ζωή μας, ένα καράβι στον ωκεανό
Η ζωή μας, ένα καράβι στον ωκεανό
Και φοβόμαστε μη πάμε στο βυθό
Απέραντα μπροστά μου κύματα
Ανέμελα τα προσπερνώ και τα μεταμορφώνω
Σε ποιήματα, στο πέρασμά μου
Σε ένα καράβι πάνω είμαι οπλισμένος
Και έτοιμος σε μία νέα περιπέτεια μου
Έτσι νομίζω αλλά μάλλον φοβάμαι
Από κάτω δε γνωρίζω τι υπάρχει
Ανεβάζω τα πανιά και πάμε πάλι
Πάνω στο ξύλο χαράζω άλλο ένα μου κομμάτι
Αν πνιγόμαστε βαθιά και γίνουνε όλα θολά
Ποιος θα μας ανεβάσει πιο ψηλά στην επιφάνεια;
Μην αναστατώνεσαι
Δεν είμαστε οι μόνοι ταξιδιώτες εδώ πέρα
Απ΄την αρχή του ωκεανού μέχρι το πέρας
Πολλών ειδών καράβια, πρόσεξε τα
Το δικό μου έχει τιμόνι, αλλωνών δεν έχει τίποτα
Εγώ βρήκα τη διαδρομή μου, αυτοί πηγαίνουν
Σύμφωνα με των ανέμων τα πανιά
Και μάλλον θα ατυχήσουνε γιατί θα καταλήξουνε
Σε τρικυμία σύντομα
Και τους νιώθω, ξέρω πως
Είναι να μη μπορείς να προχωρήσεις εμπρός
Από τη στιγμή που υπάρχουν γύρω σου κανόνια
Στραμμένα εναντίον σου
Άλλη μία φορά να μας κατακρίνουνε
Άλλη μια φορά που θα βομβαρδίσουνε
Τα πανιά μας, να κάνουν τρύπες στα όνειρα μας
Τη μόνη ώθηση που ’χουμε για το όραμά μας
Κι αν σε βρούνε μόνο σου αβοήθητο
Θα εισέλθουνε στο χώρο σου
Θα ξεριζώσουν το τιμόνι από το καράβι σου
Μόνο και μόνο γιατί το θέλαν για την πάρτη τους
Κι αν είναι απάνθρωποι
Θα σε κρατήσουνε σα λάφυρο
Γιατί μόνο το κέρδος ψάχνουνε σαν πειρατές
Το θησαυρό αναζητούνε γιατί
Δεν μπορούν αλλού να βασιστούνε
Αν πνιγόμαστε βαθιά και γίνουνε όλα θολά
Ποιος θα μας ανεβάσει πιο ψηλά στην επιφάνεια;
Τι κι αν έχουμε ανοίξει όλοι τα κιάλια
Και κοιτάμε άλλα καράβια
Αν μέσα από ένα γυαλί παρακολουθούμε
Αλλωνών τις διαδρομές
Πως να κοιτάμε τη δικιά μας
Επιστροφή στην εισαγωγή
Τα ποιήματα από κύματα γίναν αφροί
Πως να παρατηρήσεις όταν εξασθενεί
Το κουράγιο για τη δημιουργία μιας ροής;
Και ο καθένας προχωρεί όπως μπορεί
Με την ανησυχία μήπως η βάρκα του βουλιάξει
Από στιγμή σε στιγμή
Αυτό το σκότος από κάτω τους ανησυχεί
Και τι να κάνεις
Άβυσσος είναι η ψυχή του ανθρώπου λένε
Μα έτσι και βουτήξω, τι υπάρχει;
Κάποιοι όταν αποχωρούν απ’ το καράβι τους
Φοράνε τις μάσκες τους και νομίζουν πως κανείς
Πίσω από αυτές δε κοιτάζει
Μα δεν μας βλέπεις καλύτερα
Δεν ψαρώνουμε όταν αλλάζεις χαρακτήρα
Εδώ αναζητάμε την ψυχή μας εις βάθος
Μην αναρωτιέσαι αν ανασαίνουμε εδώ κάτω
Καμάκωσέ μας αν θέλεις να μας αρπάξεις ρε
Μα ένα καθαρό στόχο δε πρόκειται να βρεις
Κι όταν ανέβω πάνω στη βάρκα μου θα δεις
Πόσους θα φέρω απ΄το βυθό
Στην επιφάνεια της Γης
Αν πνιγόμαστε βαθιά και γίνουνε όλα θολά
Ποιος θα μας ανεβάσει πιο ψηλά στην επιφάνεια;
Αντίστρεψε τους όρους
Βούτα εκεί που ταξιδεύει το μυαλό σου
Μέσα στο βυθό βρίσκεις τον εαυτό σου
Που οδεύει στην επιφάνεια
Η ζωή μας, ένα καράβι στον ωκεανό
Η ζωή μας, ένα καράβι στον ωκεανό
Και φοβόμαστε μη πάμε στο βυθό
Απέραντα μπροστά μου κύματα
Ανέμελα τα προσπερνώ και τα μεταμορφώνω
Σε ποιήματα, στο πέρασμά μου
Σε ένα καράβι πάνω είμαι οπλισμένος
Και έτοιμος σε μία νέα περιπέτεια μου
Έτσι νομίζω αλλά μάλλον φοβάμαι
Από κάτω δε γνωρίζω τι υπάρχει
Ανεβάζω τα πανιά και πάμε πάλι
Πάνω στο ξύλο χαράζω άλλο ένα μου κομμάτι
Αν πνιγόμαστε βαθιά και γίνουνε όλα θολά
Ποιος θα μας ανεβάσει πιο ψηλά στην επιφάνεια;
Μην αναστατώνεσαι
Δεν είμαστε οι μόνοι ταξιδιώτες εδώ πέρα
Απ΄την αρχή του ωκεανού μέχρι το πέρας
Πολλών ειδών καράβια, πρόσεξε τα
Το δικό μου έχει τιμόνι, αλλωνών δεν έχει τίποτα
Εγώ βρήκα τη διαδρομή μου, αυτοί πηγαίνουν
Σύμφωνα με των ανέμων τα πανιά
Και μάλλον θα ατυχήσουνε γιατί θα καταλήξουνε
Σε τρικυμία σύντομα
Και τους νιώθω, ξέρω πως
Είναι να μη μπορείς να προχωρήσεις εμπρός
Από τη στιγμή που υπάρχουν γύρω σου κανόνια
Στραμμένα εναντίον σου
Άλλη μία φορά να μας κατακρίνουνε
Άλλη μια φορά που θα βομβαρδίσουνε
Τα πανιά μας, να κάνουν τρύπες στα όνειρα μας
Τη μόνη ώθηση που ’χουμε για το όραμά μας
Κι αν σε βρούνε μόνο σου αβοήθητο
Θα εισέλθουνε στο χώρο σου
Θα ξεριζώσουν το τιμόνι από το καράβι σου
Μόνο και μόνο γιατί το θέλαν για την πάρτη τους
Κι αν είναι απάνθρωποι
Θα σε κρατήσουνε σα λάφυρο
Γιατί μόνο το κέρδος ψάχνουνε σαν πειρατές
Το θησαυρό αναζητούνε γιατί
Δεν μπορούν αλλού να βασιστούνε
Αν πνιγόμαστε βαθιά και γίνουνε όλα θολά
Ποιος θα μας ανεβάσει πιο ψηλά στην επιφάνεια;
Τι κι αν έχουμε ανοίξει όλοι τα κιάλια
Και κοιτάμε άλλα καράβια
Αν μέσα από ένα γυαλί παρακολουθούμε
Αλλωνών τις διαδρομές
Πως να κοιτάμε τη δικιά μας
Επιστροφή στην εισαγωγή
Τα ποιήματα από κύματα γίναν αφροί
Πως να παρατηρήσεις όταν εξασθενεί
Το κουράγιο για τη δημιουργία μιας ροής;
Και ο καθένας προχωρεί όπως μπορεί
Με την ανησυχία μήπως η βάρκα του βουλιάξει
Από στιγμή σε στιγμή
Αυτό το σκότος από κάτω τους ανησυχεί
Και τι να κάνεις
Άβυσσος είναι η ψυχή του ανθρώπου λένε
Μα έτσι και βουτήξω, τι υπάρχει;
Κάποιοι όταν αποχωρούν απ’ το καράβι τους
Φοράνε τις μάσκες τους και νομίζουν πως κανείς
Πίσω από αυτές δε κοιτάζει
Μα δεν μας βλέπεις καλύτερα
Δεν ψαρώνουμε όταν αλλάζεις χαρακτήρα
Εδώ αναζητάμε την ψυχή μας εις βάθος
Μην αναρωτιέσαι αν ανασαίνουμε εδώ κάτω
Καμάκωσέ μας αν θέλεις να μας αρπάξεις ρε
Μα ένα καθαρό στόχο δε πρόκειται να βρεις
Κι όταν ανέβω πάνω στη βάρκα μου θα δεις
Πόσους θα φέρω απ΄το βυθό
Στην επιφάνεια της Γης
Αν πνιγόμαστε βαθιά και γίνουνε όλα θολά
Ποιος θα μας ανεβάσει πιο ψηλά στην επιφάνεια;
Αντίστρεψε τους όρους
Βούτα εκεί που ταξιδεύει το μυαλό σου
Μέσα στο βυθό βρίσκεις τον εαυτό σου
Που οδεύει στην επιφάνεια
