CORRECT LYRICS
Lyrics : Γυμνή Aλήθεια (2004)
Hatemost:
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις, το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις, το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Άσαρκος:
Βηταπείς
Εδώ η αλήθεια κάνει striptease
Το σκοτάδι γίνεται φως
Βηταπείς...
Τέλος εποχής για συγκροτήματα ντροπής
Κάνοντας εικόνα το στίχο μου για να δεις
Η Κόλαση θυμίζει παράνομο στέκι αγγέλων κι έχετε κρυφτεί σε βιομηχανία μπουρδέλων
Άθελά τους, ανάμεσά τους υπάρχει θάνατος...
Τον αντιγράφουνε, μετά ταφή μουσικά
Άθελά τους, ανάμεσά τους ο κύριος Άσαρκος...
Τον αντιγράφουνε, μετά ζωντανοί ξαφνικά
Και πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το μελάνι ν’ αποτυπώσει τη σκέψη, πάμε πάλι...
Πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το κεφάλι να γυρίζει, να βλέπει ποιός κλέβει
Να κατεδαφίζει κάθε πούστη που θέλει ν’ ανέβει...
Να κανονίζει ποιός θα μείνει και ποιός μουσικά πεθαίνει
Παίζει πόλεμος μα δεν υπάρχει κανείς να πολεμήσω
Αυτούς που ‘ναι ψηλά και πεθαμένος μπορώ να πατήσω
Φονικό Μηχάνημα, τώρα ξυπνάνε δαίμονες
Μένουν αξέχαστοι, μάγκα μου, σαν τους έρωτες
Ό,τι και να γίνει, μείνατε πίσω
Δε μ’ αφήνει, δεν το αφήνω, το εξελίσσω
Το ‘βλεπα να σβήνει, σκέφτηκα να ρίξω τη φωτιά και πως γίνεται να σου δείξω
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις, το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Λοιπόν σκεφτείτε για ποιούς αναφερόμαστε
Για τα crews που σαν ραψωδούς δε δεχόμαστε
Ειν’ επείγον, βλέπεις, το battle και δεν κρυβόμαστε
Το δάχτυλο δε σε καλύπτει men ντροπή
Άσαρκος:
Βηταπείς
Εδώ η αλήθεια κάνει striptease
Το σκοτάδι γίνεται φως
Βηταπείς...
Τέλος εποχής για συγκροτήματα ντροπής
Κάνοντας εικόνα το στίχο μου για να δεις
Η Κόλαση θυμίζει παράνομο στέκι αγγέλων κι έχετε κρυφτεί σε βιομηχανία μπουρδέλων
Άθελά τους, ανάμεσά τους υπάρχει θάνατος...
Τον αντιγράφουνε, μετά ταφή μουσικά
Άθελά τους, ανάμεσά τους ο κύριος Άσαρκος...
Τον αντιγράφουνε, μετά ζωντανοί ξαφνικά
Και πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το μελάνι ν’ αποτυπώσει τη σκέψη, πάμε πάλι...
Πάλι το βράδυ να πέσει, να φέρει σκοτάδι
Το κεφάλι να γυρίζει, να βλέπει ποιός κλέβει
Να κατεδαφίζει κάθε πούστη που θέλει ν’ ανέβει...
Να κανονίζει ποιός θα μείνει και ποιός μουσικά πεθαίνει
Παίζει πόλεμος μα δεν υπάρχει κανείς να πολεμήσω
Αυτούς που ‘ναι ψηλά και πεθαμένος μπορώ να πατήσω
Φονικό Μηχάνημα, τώρα ξυπνάνε δαίμονες
Μένουν αξέχαστοι, μάγκα μου, σαν τους έρωτες
Ό,τι και να γίνει, μείνατε πίσω
Δε μ’ αφήνει, δεν το αφήνω, το εξελίσσω
Το ‘βλεπα να σβήνει, σκέφτηκα να ρίξω τη φωτιά και πως γίνεται να σου δείξω
