Paroles Τροχιά Τέχνης (Trohia Tehnis) par Vita Peis

Έχουμε χάσει την αίσθηση τόπου και χρόνου
Επιτόπου το γράφουμε...
Δρόμου διάλεκτος
Ανοσία πόνου, απουσία φόβου, παρουσία Λόγου 90
Κάθετος ήρθα
Κάθε τόσο γύρω σου και που και που δίπλα
Άνοιξα, μπήκα, ξύπνα...
Βρήκα και σταμάτησα και πάλι το ρολόι σου, νύχτα
Ήλιος εδώ πουθενά
Για να φέρω το φως ερπετά
Το μυαλό μου πετά στην εξέλιξη και κατακτά την εφεύρεση
Με καθυστέρηση κάποιοι το πιάνουνε κι άλλοι το χάνουνε
Φέτος, έτος άγνωστο
Κάνουμε ό,τι γουστάρουμε και ταξιδεύουμε
Πηγαίνουμε όπου θέλουμε και ραπάρουμε
Ανεβαίνουμε και σαμποτάρουμε...
Όλους εκείνους εκεί
Σαπορτάρουν ο ένας εκείνον
Αυτοί σπονσοράρονται και δεν ιδρώνει τ' αυτί μου και χάνονται αφού...
Διαγραφή ιστορικού και ραφή στομάτων...
Ή και ταφή σωμάτων...
Ονομάτων αμάχων ή μάχιμων
Είμαι πατέρας εγώ και μητέρα μαχών
Ενώ πολέμου ιαχών
Ακολουθάνε βήματα επί πτωμάτων
Όπου πάμε, πατάμε, πετάμε...
Προσγειώνουμε σαν αεροπλάνα τα πλάνα των άλλων
Αν επιθυμήσουμε να σου θυμίσουμε
Γύρω γυρίζουμε κι ορίζουμε αυτό που ζούμε...
Είναι η ζωή μας...
Είναι κάθε γραμμή που ‘χει τη γραφή μας

Οπλίζουμε, οπλίζουμε, οπλίζουμε
Σημαδεύουμε, βομβαρδίζουμε
Οπλίζουμε, οπλίζουμε, οπλίζουμε
Σημαδεύουμε, βομβαρδίζουμε

Οι δείκτες γυρίζουν, (οι δείκτες γυρίζουν)
Οι σειρήνες τσιρίζουν, (οι σειρήνες τσιρίζουν)
Μυαλό επικίνδυνο που όλοι λυσσάνε για να το κοιμήσουν
Το χώμα νωπό
Βαθύ κόκκινο μετά τη μάχη τα δέντρα ποτίζουνε αίμα
Μετά τη σφαγή, ειν’ αυτό το κουπλέ
Τελετή ΒΠ, στο βωμό την παρθένα
Ο χρόνος κυλάει, (ο χρόνος κυλάει)
Κι η πόλη κοιμάται, (η πόλη κοιμάται)
Ο δρόμος ακούει
Ποτέ δε μιλάει για όλα αυτά που πουλάτε
Αλλάζουμε επίπεδα στο χωροχρόνο
Με τσάντα στην πλάτη...
Έχω μέσα το στέμμα
Είμαστε τόσο κοντά στην καρδιά
Μα στ' αλήθεια τόσο μακριά απ' τον καθένα
Ροή από το μέλλον, (ροή από το μέλλον)
Και πριν το χριστό τους, (και πριν τον θεό τους)
Προτού το κοράνι και τις εντολές
Προτού κάθε στρατό τους, (και στρατόπεδό τους)...
Προτού από το φθόνο πνιγεί η χαρά
Προτού από τη σπίθα που έγινε φωτιά
Πριν τον Ίκαρο βάλει φτερά...
Η τέχνη μας ήδη ήταν σε τροχιά
Τα ρολόγια, όλα, καταστρέφω
Ο χρόνος εχθρός, δεν αντέχω
Το μυαλό μου είναι ό,τι έχω
Στο χρόνο, αγάπη μου, τρέχω
Τα ρολόγια, όλα, καταστρέφω
Τη χώρα μου ενάντια στρέφω
Στον καρκίνο και τον καταστρέφω
Πάντοτε ανάποδα πέφτω
Μετά τον πλανήτη, (μετά τον πλανήτη)
Στον πράσινο Ήλιο, (στον πράσινο Ήλιο)
Στο 5.000, για 5 εμφανίσεις, σε 5 εβδομάδες, (μεγάλες αράδες)
Λεφτά σε τσουβάλι
Τα παίρνω και φεύγω
Έχω διαστημόπλοιο πάνω από το σπίτι
Με το λογότυπο έμβλημα
Βγαίνουν οι φλόγες
Τα λέμε, αλλάζω πλανήτη

Η ομάδα μου κατεβαίνει για πανικό...
Ειν’ ο δρόμος που έχω ιδρώσει, όπου βαδίζεις...
Κι απ' τη γέννα σου κάποιον από μας μου θυμίζεις...