CORRIGER LES PAROLES
Paroles : Λάμδα stuff (Lamda Stuff)
Μεσα απο τα καταγωγια εφερα τον μπογια για να μεγαλωσει η φασολια φυτεψα σπορια σαν τον Τζακ και γω ταξιδευω στον ουρανο να βρω τον γιγαντα που κρυβει σπιτι το χρυσο αυγο (Χ2)
Eψιλον Πνευμα κοντρα στο ρευμα με τα μπουνια λαμδα ταφ μονοτερμα στη γυρα απο την κουνια πολεμαμε καθημερινα οτι βλαπτει στην ψυχη μας με οπλο να αποτυπωνεται με μελανι στο χαρτι μας μπαινω στο τρυπακι οταν μικροφωνο πιασω οσο εκφραστω αλλο τοσο να σε εκφρασω ετσι και αλλιως εχουμε ενα κοινο οτι και να λες ολοι μεγαλωσαμε σε τσιμεντενιες φωλιες ρε ολοι χανομαστε στο γκριζο του μυαλου μας και ψαχνοντας αλλο χρωμα με ουσιες και με το νου μας καμενοι και οι λογοτιμητες μακρια απο την μοδα την βρισκουν να χοροπιδανε τα λογια τους στην μποτα μαγκα οπαα προσοχη τυφλωνουνε τα φωτα και ασε με στο σκοταδι να φτυνω για παντα ντοπα και οσο για το underground ραπ που υποτιμας μαθε πως ειναι η φωνη μιας φιμωμενης γενιας
Μεσα απο τα καταγωγια εφερα τον μπογια για να μεγαλωσει η φασολια φυτεψα σπορια σαν το Τζακ και γω ταξιδευω στον ουρανο να βρω τον γιγαντα που κρυβει σπιτι το χρυσο αυγο (Χ2)
Μεσα απο τα καταγωγια εφερα τον μπογια για να μεγαλωσει η φασολια φυτεψα σπορια σαν τον Τζακ και γω ταξιδευω στον ουρανο να βρω τον γιγαντα που κρυβει σπιτι το χρυσο αυγο μπας και ξεφυγω τα ματια κρυβω για να αποφυγω την αληθεια μεσα απο καπνους να φυγω εστω για λιγο λιγο λιγο τι να φυγω θιγω σε φλογες τυλιγω ριχνω μεσα στο μυαλο τσουναμι σκεψεις για να πνιγω και παω προχωραω κοιτα με πως πεταω ιπταμενο μικροφωνο στο χερι μου κραταω διψαω εκδικιση ζηταω ειναι το αιμα τους οπως και αυτοι κρατανε το μελλον μου μεσα στα χερια τους μεσα στην φαντασια μου ριχνω τα προσωπεια που τους κρατανε τοσο καιρο στη μελαγχολια του μεσα στο μυαλο μου και πισω απο την ουτοπια μου γινομαι ενας λυκος τις νυχτες μακους;
Mεσα απο τα καταγωγια εφερα τον μπογια για να μεγαλωσει η φασολια φυτεψα σπορια σαν τον Τζακ και γω ταξιδευω στον ουρανο να βρω τον γιγαντα που κρυβει σπιτι το χρυσο αυγο (Χ2)
Και το χαμογελο σου για μενα γινεται χαπι οταν στα ματια σε κοιταζω εσκεμμενα να βρω αγαπη το ξερω εκει μεσα υπαρχει και ας λενε οτι εχαθει τα λαθη γιναν σχολειο γιατι απο αυτα εχω μαθει στην μαχη σαν μονομαχοι πεισμωνω θυμιζω βραχος φιλε ειμαι χιπχοπαθης για αυτο δινω χιπχοπ με παθος εκπροσωπος της λογοτιμητικης αλητειας με στιχους που ξεπερνανε τα ορια της φαντασιας ειναι θεμα ικανοτητων δεν με αγγιζουν λογια τριτων ειναι η φωνη δυνατη να ακουστει κοντρα στους νομους των απληστων των γραβατομενων τυπων και ετσι εμμεσως στιχων γινομαι θεληση για ζωη που λειπει απο τις καρδιες κατοικων λογος τιμης μενουμε αληθινοι σαν χειραψια φιλων και οτι γραφω αφιερωνεται μεσα στις καρδιες των λιγων εξαπλωνεται σαν μαστιγα τα λογια τους δεν μασησα στην πολη που τοσο μισησα και αλλο τοσο αγαπησα
Eψιλον Πνευμα κοντρα στο ρευμα με τα μπουνια λαμδα ταφ μονοτερμα στη γυρα απο την κουνια πολεμαμε καθημερινα οτι βλαπτει στην ψυχη μας με οπλο να αποτυπωνεται με μελανι στο χαρτι μας μπαινω στο τρυπακι οταν μικροφωνο πιασω οσο εκφραστω αλλο τοσο να σε εκφρασω ετσι και αλλιως εχουμε ενα κοινο οτι και να λες ολοι μεγαλωσαμε σε τσιμεντενιες φωλιες ρε ολοι χανομαστε στο γκριζο του μυαλου μας και ψαχνοντας αλλο χρωμα με ουσιες και με το νου μας καμενοι και οι λογοτιμητες μακρια απο την μοδα την βρισκουν να χοροπιδανε τα λογια τους στην μποτα μαγκα οπαα προσοχη τυφλωνουνε τα φωτα και ασε με στο σκοταδι να φτυνω για παντα ντοπα και οσο για το underground ραπ που υποτιμας μαθε πως ειναι η φωνη μιας φιμωμενης γενιας
Μεσα απο τα καταγωγια εφερα τον μπογια για να μεγαλωσει η φασολια φυτεψα σπορια σαν το Τζακ και γω ταξιδευω στον ουρανο να βρω τον γιγαντα που κρυβει σπιτι το χρυσο αυγο (Χ2)
Μεσα απο τα καταγωγια εφερα τον μπογια για να μεγαλωσει η φασολια φυτεψα σπορια σαν τον Τζακ και γω ταξιδευω στον ουρανο να βρω τον γιγαντα που κρυβει σπιτι το χρυσο αυγο μπας και ξεφυγω τα ματια κρυβω για να αποφυγω την αληθεια μεσα απο καπνους να φυγω εστω για λιγο λιγο λιγο τι να φυγω θιγω σε φλογες τυλιγω ριχνω μεσα στο μυαλο τσουναμι σκεψεις για να πνιγω και παω προχωραω κοιτα με πως πεταω ιπταμενο μικροφωνο στο χερι μου κραταω διψαω εκδικιση ζηταω ειναι το αιμα τους οπως και αυτοι κρατανε το μελλον μου μεσα στα χερια τους μεσα στην φαντασια μου ριχνω τα προσωπεια που τους κρατανε τοσο καιρο στη μελαγχολια του μεσα στο μυαλο μου και πισω απο την ουτοπια μου γινομαι ενας λυκος τις νυχτες μακους;
Mεσα απο τα καταγωγια εφερα τον μπογια για να μεγαλωσει η φασολια φυτεψα σπορια σαν τον Τζακ και γω ταξιδευω στον ουρανο να βρω τον γιγαντα που κρυβει σπιτι το χρυσο αυγο (Χ2)
Και το χαμογελο σου για μενα γινεται χαπι οταν στα ματια σε κοιταζω εσκεμμενα να βρω αγαπη το ξερω εκει μεσα υπαρχει και ας λενε οτι εχαθει τα λαθη γιναν σχολειο γιατι απο αυτα εχω μαθει στην μαχη σαν μονομαχοι πεισμωνω θυμιζω βραχος φιλε ειμαι χιπχοπαθης για αυτο δινω χιπχοπ με παθος εκπροσωπος της λογοτιμητικης αλητειας με στιχους που ξεπερνανε τα ορια της φαντασιας ειναι θεμα ικανοτητων δεν με αγγιζουν λογια τριτων ειναι η φωνη δυνατη να ακουστει κοντρα στους νομους των απληστων των γραβατομενων τυπων και ετσι εμμεσως στιχων γινομαι θεληση για ζωη που λειπει απο τις καρδιες κατοικων λογος τιμης μενουμε αληθινοι σαν χειραψια φιλων και οτι γραφω αφιερωνεται μεσα στις καρδιες των λιγων εξαπλωνεται σαν μαστιγα τα λογια τους δεν μασησα στην πολη που τοσο μισησα και αλλο τοσο αγαπησα
