CORRIGER LES PAROLES
Paroles : ΠΟΣΟ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΝΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ MOY
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
-
Ναι μπαίνω στο Αθήνα συνοδία μου στη πτώση μου Βροχή από το νεφέλωμα του χάους μέσ τη λίθινη εποχή Η νύχτα δεν τελειώνει Είμαι έκλειψη ολική Είμαι μουσική να την ακούν και να πετούν διπολικοί Ο,τι χάθηκε στη γη βρήκε τη θέση του Στο κόσμο Το σώμα σου είναι η μόνη φυλακή σ αυτό το τόπο Θεός δεν εμφανίστηκε ποτέ σε πρώτο χρόνο και 'μεις μόνοι χαμένοι και τυφλοί σε ένα σύμπαν που μονο θάνατος αντιληπτός και δεδομένος από όλους εξαιρουμένως Δε τραγουδά στη γη μου κάνεις Είναι τόσο κοντά στο τέλος και ανασαίνουνε τις Συγκεκριμένες και μοναδικές ανάσες ντροπής
Πόσο για νίκη διψούν Μισοπεθαμένοι αστοί
Όλο το μίσος μου ανατέλλει πριν το τέλος να 'ρθει Έως τη καταστροφή γινόμαστε ένα μα τι
Δαγκώσαμε από το λωτό Δεν επιστρέφει κανείς Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου νιώθω Ίσως και τίποτα πια πέρα από θυμό και πόνο Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου Νιώθω Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου Νιώθω
-
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
-
Είμαι κρυφός Ο στίχος μου περίεργος τύπος Είμαι τη μία είναι ήρεμος κ από την άλλη ξίφος Άκουσα για τη αγάπη μα με πότισαν μίσος
Και ίσως ποτέ να μη γυρίσω πίσω Όταν ανοιξαμε τα μάτια Μου λέει ήταν όλα μωβ Στη γύρα το ξημέρωμα κάτω απ το βουνό Με ξέρουν όλοι Φτύνω το πόνο κάτω απ την ακρόπολη και πίνω Johnny Γύρω γύρω απ τη πανσέληνο
Σα τις ευχές Στο σκοτεινό μου κεφάλι φωτίζει όλες τις εποχές Έφερα βόλτα το πλανήτη μας χιλιάδες φορές Έχω γυρίσει κ έχω αφήσει δέκα χιλιάδες πληγές Ανάσαινα και γύρισα από τα άστρα τα μεσάνυχτα Φέρω τη στάμπα από το διάστημα Πετραλωνα τη γύρα μας στα σύννεφα και πίσω μετά Αυτή είναι η νύχτα που δε παίζει να βάλεις άκρη με μας
-
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
- - - -
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφωι
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
-
Ναι μπαίνω στο Αθήνα συνοδία μου στη πτώση μου Βροχή από το νεφέλωμα του χάους μέσ τη λίθινη εποχή Η νύχτα δεν τελειώνει Είμαι έκλειψη ολική Είμαι μουσική να την ακούν και να πετούν διπολικοί Ο,τι χάθηκε στη γη βρήκε τη θέση του Στο κόσμο Το σώμα σου είναι η μόνη φυλακή σ αυτό το τόπο Θεός δεν εμφανίστηκε ποτέ σε πρώτο χρόνο και 'μεις μόνοι χαμένοι και τυφλοί σε ένα σύμπαν που μονο θάνατος αντιληπτός και δεδομένος από όλους εξαιρουμένως Δε τραγουδά στη γη μου κάνεις Είναι τόσο κοντά στο τέλος και ανασαίνουνε τις Συγκεκριμένες και μοναδικές ανάσες ντροπής
Πόσο για νίκη διψούν Μισοπεθαμένοι αστοί
Όλο το μίσος μου ανατέλλει πριν το τέλος να 'ρθει Έως τη καταστροφή γινόμαστε ένα μα τι
Δαγκώσαμε από το λωτό Δεν επιστρέφει κανείς Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου νιώθω Ίσως και τίποτα πια πέρα από θυμό και πόνο Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου Νιώθω Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου Νιώθω
-
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
-
Είμαι κρυφός Ο στίχος μου περίεργος τύπος Είμαι τη μία είναι ήρεμος κ από την άλλη ξίφος Άκουσα για τη αγάπη μα με πότισαν μίσος
Και ίσως ποτέ να μη γυρίσω πίσω Όταν ανοιξαμε τα μάτια Μου λέει ήταν όλα μωβ Στη γύρα το ξημέρωμα κάτω απ το βουνό Με ξέρουν όλοι Φτύνω το πόνο κάτω απ την ακρόπολη και πίνω Johnny Γύρω γύρω απ τη πανσέληνο
Σα τις ευχές Στο σκοτεινό μου κεφάλι φωτίζει όλες τις εποχές Έφερα βόλτα το πλανήτη μας χιλιάδες φορές Έχω γυρίσει κ έχω αφήσει δέκα χιλιάδες πληγές Ανάσαινα και γύρισα από τα άστρα τα μεσάνυχτα Φέρω τη στάμπα από το διάστημα Πετραλωνα τη γύρα μας στα σύννεφα και πίσω μετά Αυτή είναι η νύχτα που δε παίζει να βάλεις άκρη με μας
-
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
- - - -
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου Πετώ στη γέννα μου Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου Κάτι κυλά στη φλέβα μου Είμαι στη μέρα μου Στη νέα μέρα μου και καταστρέφωι
Μέχρι χτες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
