CORRECTAR LA LETRA
Letra : Παράδεισος Και Κόλαση (Paradeisos Kai Kolasi)
Στρυφογυρίζουμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο για λίγο
Μα κάθε σκοτεινή σκέψη χιλιάδες χρόνια
Και ό,τι σώσουμε σε πεθαμένη χώρα
Χάνω εμένα πρώτα, μα κράτησα εσένα σαν εικόνα
Δεν με έχεις νιώσει, δεν με έχεις καν γνωρίσει δεν με έχεις καν ξενερώσει
Πως πουλάς εξυπνάδα και γνώση, μόρτη;
Στρυφογυρίζουμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο για λίγο
Κι όλοι αγωνίζονται να τερματίσουν πρώτοι
Όμως ξεχάσανε να περπατήσουν πρώτα
Σε σημαδεύουνε τα φώτα στη μάπα σαν όπλα
Κι είναι τα φώτα που αλλάζουν τους χαρακτήρες
Όλα πέρασαν ξιστά κι εκεί δε μείναμε στα λόγια
Είμαι ο άλλος μου εαυτός κι εγώ
Νιώθουμε το ίδιο ξένοι
Και ταυτόχρονα το ίδιο κενό
Είσαι ο άλλος σου εαυτός κι εσύ
Νιώθετε το ίδιο βάρος
Και ταυτόχρονα το ίδιο χαζοί
Σε κάποιο ξεχασμένο νησί των ονείρων
Τα 'δαμε όλα εναντίων κι όλα μείον
Κι όλα στην αρχή σαν πλοίο
Που εμφανίζονται κι όνομα πουθενά
Τα δύσκολα όταν είδε εξαφανίστηκε ξανά
Στρυφογυρίζουμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο για λίγο
Μα κάθε σκοτεινή σκέψη χιλιάδες χρόνια
Και ό,τι σώσουμε σε πεθαμένη χώρα
Χάνω εμένα πρώτα, μα κράτησα εσένα σαν εικόνα
Πόσο απέχει η λογική από την τρέλα
Κι αν πιστεύεις ό,τι βλέπεις τότε έχεις κι εσύ ένα θέμα
Περνιέσαι για έξυπνος και μου χαλάς τη μέρα
Με την γκρίνια σου και την κακοτοπιά σου, κάνε πέρα
Όλοι στη ζουλα ύπουλοι και μουλωχτοί
Περιμένουν στη σειρά τους να κάνουν την αρπαχτή
Κι εσύ για ένα στεγαστικό στη φυλακή
Κι αυτοί με μίζες εκατομμυρίων στο μπαλί
Γεννιόμαστε, ζούμε, πεθαίνουμε, ως εκεί
Μετράμε τα λάθη, ξεχνάμε, φτού κι απ'την αρχή
Την ώρα ανάθεμα, κατάρα τη στιγμή
Γιατί μου 'κλέψαν το χαμόγελο απο μικρό παιδί
Κι όταν βουρκώνω πάνω απ'το λευκό χαρτί
Γίνομαι τρόφιμος, εσώκλειστος σε ένα λευκό κελί
Κι είμαστε εντάξει φτάνει να 'σαι καλά εσύ
Όλα εσύ, πάντα εσύ. παράδεισος και κόλαση
Στρυφογυρίζουμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο για λίγο
Μα κάθε σκοτεινή σκέψη χιλιάδες χρόνια
Και ό,τι σώσουμε σε πεθαμένη χώρα
Χάνω εμένα πρώτα, μα κράτησα εσένα σαν εικόνα
Μα κάθε σκοτεινή σκέψη χιλιάδες χρόνια
Και ό,τι σώσουμε σε πεθαμένη χώρα
Χάνω εμένα πρώτα, μα κράτησα εσένα σαν εικόνα
Δεν με έχεις νιώσει, δεν με έχεις καν γνωρίσει δεν με έχεις καν ξενερώσει
Πως πουλάς εξυπνάδα και γνώση, μόρτη;
Στρυφογυρίζουμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο για λίγο
Κι όλοι αγωνίζονται να τερματίσουν πρώτοι
Όμως ξεχάσανε να περπατήσουν πρώτα
Σε σημαδεύουνε τα φώτα στη μάπα σαν όπλα
Κι είναι τα φώτα που αλλάζουν τους χαρακτήρες
Όλα πέρασαν ξιστά κι εκεί δε μείναμε στα λόγια
Είμαι ο άλλος μου εαυτός κι εγώ
Νιώθουμε το ίδιο ξένοι
Και ταυτόχρονα το ίδιο κενό
Είσαι ο άλλος σου εαυτός κι εσύ
Νιώθετε το ίδιο βάρος
Και ταυτόχρονα το ίδιο χαζοί
Σε κάποιο ξεχασμένο νησί των ονείρων
Τα 'δαμε όλα εναντίων κι όλα μείον
Κι όλα στην αρχή σαν πλοίο
Που εμφανίζονται κι όνομα πουθενά
Τα δύσκολα όταν είδε εξαφανίστηκε ξανά
Στρυφογυρίζουμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο για λίγο
Μα κάθε σκοτεινή σκέψη χιλιάδες χρόνια
Και ό,τι σώσουμε σε πεθαμένη χώρα
Χάνω εμένα πρώτα, μα κράτησα εσένα σαν εικόνα
Πόσο απέχει η λογική από την τρέλα
Κι αν πιστεύεις ό,τι βλέπεις τότε έχεις κι εσύ ένα θέμα
Περνιέσαι για έξυπνος και μου χαλάς τη μέρα
Με την γκρίνια σου και την κακοτοπιά σου, κάνε πέρα
Όλοι στη ζουλα ύπουλοι και μουλωχτοί
Περιμένουν στη σειρά τους να κάνουν την αρπαχτή
Κι εσύ για ένα στεγαστικό στη φυλακή
Κι αυτοί με μίζες εκατομμυρίων στο μπαλί
Γεννιόμαστε, ζούμε, πεθαίνουμε, ως εκεί
Μετράμε τα λάθη, ξεχνάμε, φτού κι απ'την αρχή
Την ώρα ανάθεμα, κατάρα τη στιγμή
Γιατί μου 'κλέψαν το χαμόγελο απο μικρό παιδί
Κι όταν βουρκώνω πάνω απ'το λευκό χαρτί
Γίνομαι τρόφιμος, εσώκλειστος σε ένα λευκό κελί
Κι είμαστε εντάξει φτάνει να 'σαι καλά εσύ
Όλα εσύ, πάντα εσύ. παράδεισος και κόλαση
Στρυφογυρίζουμε μέσα σε αυτόν τον κόσμο για λίγο
Μα κάθε σκοτεινή σκέψη χιλιάδες χρόνια
Και ό,τι σώσουμε σε πεθαμένη χώρα
Χάνω εμένα πρώτα, μα κράτησα εσένα σαν εικόνα
