CORRECTAR LA LETRA
Letra : Ο Χειμώνας Για ’Μάς (O Xeimonas Gia ’Mas)
Δεν ξέρεις καν ποιος είμαι και για τι μ' έχω ικανό
Ο θάνατος σου είναι η ζωή μου, θα τραφούμε μ' αυτό
Παίρνω τον όπλο κατευθείαν απ' τον οπλοβαστό
Παρακαλάνε να τους είχα κόψει απλά τον λαιμό
Ποιος είσαι εσύ που με κοιτάς καλά, άνοιξέ μου να βγω
Πάρε τον κόσμο σου μέσα στον πιο τρελό πειρασμό
Δώσαμε έμπνευση σε MC's και αυτοί βγήκαν carbon
Τους είπαμε να διασκεδάσουν κι αυτοι πίνουν stedon
Είμαι από τη γενιά του μίσους, μην τη βλέπεις αλλιώς
Έλα να μπούμε μες στην τράπεζα μπας και δούμε φως
Εγώ χτυπάω στον ταμία που 'χει ντυθεί γαμπρός
Έχε τον νου σου για τους μπάτσους και σταμάτα να τρως
Δε θα πεθάνω βασιλιάς τόσο εύκολα
Κι αν δε σου μίλησα ποτέ, δε σε ξέχασα
Είχα μεγάλη καρδιά, δες πώς την έχασα
Ποτέ δε γράφω γι' αυτά που δεν ξεπέρασα
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
ΕΠ
Ρίξε στα μάτια σου λεμόνι. Σκότωσε την πουτανα που χεις και σε κερατώνει. Πες στον φίλο σου γιατί και πετά τον απτό μπαλκόνι. ΠΕΣ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΦΛΩΡΟΙ. Το ραπ σου έχει αέρα μα το σκαμε σαν μπαλόνι. Η ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ. Η μάπα σου πιο μάπα από καρπούζι και πεπόνι. Σου σκασαν τα στερητικα και σε πιάσαν οι πόνοι. Σου ψυρισαμε τα φταλε και τώρα κλαις σαν πόρνη. Έχω βάλει κρυφή κάμερα στον τάφο σου καριολη. Εχω λόγους να μισώ ότι αγαπώ και κάτι ακόμη. Η τρέλα που χω μέσα μου ποτέ της δεν τελειώνει. Ο λογος μου συμβόλαιο, συμβόλαιο θανάτου. Αγάπα τον Ε.Π με τα ελαττώματα του. Αμάθειες γονέων που μπερδεύουν τα παιδιά σου. Αν φοβάσαι να κρυφτείς, μα πάλι θα με βρεις μπροστά σου
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
Ήταν στη γύρα μαζί μου πάνω απ' τα σύννεφα, μα λύγισε η πουτανα μια νύχτα και βάλε σύνορα
Γυριζω πάνω από τη Γη μα δε νοιώθω τίποτα
Να πάρει το πουλί μου μια βόλτα να δει καλύτερα
Είμαι στη πόλη κενός από συναισθήματα
Το τόσο κολλημένο μυαλό μου μεθαει βήματα
Μέσα στη θύελλα, τόσο που το συνήθισα
Και τόσο παγωμένος, βαθιά το 'στειλα και γύρισα
Ήτανε τόσο θολά, μα μετά θυμήθηκα. Σα δαιμονισμένοι γαμουσαμε την πριγκίπισσα. Εχω τα μάτια κλειστά, μα γαμω το σύστημα. Σου σπαμε το κεφάλι στεγνά, πίσω από το ίδρυμα. Κρυυμμένα σύμβολα μέσα σε πολυσύλλαβα. Πιστόλι μέσα στο κωλόμπαρο πάλι, σιγά μη πλήρωνα. Δε συγκρίνεις τους δαίμονες με τα δίποδα. Γυριζω στα Πετράλωνα, νύχτα, μ' όλο το πλήρωμα
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
Ο θάνατος σου είναι η ζωή μου, θα τραφούμε μ' αυτό
Παίρνω τον όπλο κατευθείαν απ' τον οπλοβαστό
Παρακαλάνε να τους είχα κόψει απλά τον λαιμό
Ποιος είσαι εσύ που με κοιτάς καλά, άνοιξέ μου να βγω
Πάρε τον κόσμο σου μέσα στον πιο τρελό πειρασμό
Δώσαμε έμπνευση σε MC's και αυτοί βγήκαν carbon
Τους είπαμε να διασκεδάσουν κι αυτοι πίνουν stedon
Είμαι από τη γενιά του μίσους, μην τη βλέπεις αλλιώς
Έλα να μπούμε μες στην τράπεζα μπας και δούμε φως
Εγώ χτυπάω στον ταμία που 'χει ντυθεί γαμπρός
Έχε τον νου σου για τους μπάτσους και σταμάτα να τρως
Δε θα πεθάνω βασιλιάς τόσο εύκολα
Κι αν δε σου μίλησα ποτέ, δε σε ξέχασα
Είχα μεγάλη καρδιά, δες πώς την έχασα
Ποτέ δε γράφω γι' αυτά που δεν ξεπέρασα
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
ΕΠ
Ρίξε στα μάτια σου λεμόνι. Σκότωσε την πουτανα που χεις και σε κερατώνει. Πες στον φίλο σου γιατί και πετά τον απτό μπαλκόνι. ΠΕΣ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΦΛΩΡΟΙ. Το ραπ σου έχει αέρα μα το σκαμε σαν μπαλόνι. Η ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ. Η μάπα σου πιο μάπα από καρπούζι και πεπόνι. Σου σκασαν τα στερητικα και σε πιάσαν οι πόνοι. Σου ψυρισαμε τα φταλε και τώρα κλαις σαν πόρνη. Έχω βάλει κρυφή κάμερα στον τάφο σου καριολη. Εχω λόγους να μισώ ότι αγαπώ και κάτι ακόμη. Η τρέλα που χω μέσα μου ποτέ της δεν τελειώνει. Ο λογος μου συμβόλαιο, συμβόλαιο θανάτου. Αγάπα τον Ε.Π με τα ελαττώματα του. Αμάθειες γονέων που μπερδεύουν τα παιδιά σου. Αν φοβάσαι να κρυφτείς, μα πάλι θα με βρεις μπροστά σου
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
Ήταν στη γύρα μαζί μου πάνω απ' τα σύννεφα, μα λύγισε η πουτανα μια νύχτα και βάλε σύνορα
Γυριζω πάνω από τη Γη μα δε νοιώθω τίποτα
Να πάρει το πουλί μου μια βόλτα να δει καλύτερα
Είμαι στη πόλη κενός από συναισθήματα
Το τόσο κολλημένο μυαλό μου μεθαει βήματα
Μέσα στη θύελλα, τόσο που το συνήθισα
Και τόσο παγωμένος, βαθιά το 'στειλα και γύρισα
Ήτανε τόσο θολά, μα μετά θυμήθηκα. Σα δαιμονισμένοι γαμουσαμε την πριγκίπισσα. Εχω τα μάτια κλειστά, μα γαμω το σύστημα. Σου σπαμε το κεφάλι στεγνά, πίσω από το ίδρυμα. Κρυυμμένα σύμβολα μέσα σε πολυσύλλαβα. Πιστόλι μέσα στο κωλόμπαρο πάλι, σιγά μη πλήρωνα. Δε συγκρίνεις τους δαίμονες με τα δίποδα. Γυριζω στα Πετράλωνα, νύχτα, μ' όλο το πλήρωμα
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
Πόσοι μείναν από 'σάς και πόσοι από 'μάς;
Κάνω τη μουσική μας δρόμο, νύχτα μόνο γυρνάς
Δε μας κατάλαβαν ποτέ, λέν' «Τι γλώσσα μιλάς;»
Είναι η Αθήνα παγωμένη κι ο χειμώνας για 'μάς
