CORRECT LYRICS
Lyrics : Τα Προποτζίδικα (Ta Propotzidika)
Φτύνουμε χωρίς χείλη, ανάμεσα απ' τα δόντια μας
Κοιτάμε και ξανακοιτάμε τα ρολόγια μας
Απογουητευόμαστε από τις υποσχέσεις
Ό,τι δεν βλέπεις δεν μπορείς να το παλέψεις
Καθρέφτες, καπνός και ποιος είναι ποιος
Ξυπνάω το πρωί γνήσιος μικροαστός
Να γυρίσω το γρανάζι σαν εργάτης καλός
Και να καταπιώ τα νεύρα μου πριν αντικρίσω φως
25 μεροκάματα, 2 ένσυμα το μήνα
Ξάνθη, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα
Έχω βλεφαρόπτωση από μια φασαρία
Έχω μάθει αραβικά απ' της Ροτόντας την πλατεία
Έχω έλλειμμα στο νοίκι μου, ζελατίνα στ' αρχίδια
Και καμία ελπίδα να μην είναι όλα ίδια
Ίσως τη βρω μια μέρα κι ίσως να 'ναι Δευτέρα
Και ίσως με τα ίσως αλλάξουμε τον αέρα
Ταξική δικαιοσύνη σε μια χώρα που σβήνει
Ακούσαμε ποινές σα στραγάλια να δίνει
Μια σφιχτοκώλα δικαστίνα που λάμπει σα φιγουρίνι
Και ποτέ της δεν αναρωτήθηκε για την ευθύνη
Πεθαίνουμε περήφανα σε λάθος τόπο
Άμα μπούνε μες το σπίτι μου θα πιάσω τ' όπλο
Θα 'χω το νου μου στο παιδί, μα δεν αρκεί το κλειδί
Πως θα του μάθω να περπατάει σε καμμένη Γη
Οι ελπίδες μας καήκανε κάποτε στην Αλεξάνδρεια
Τώρα δουλεύουμε με σύμβαση οχτάμηνα
Μπόμπες, σκόνες, κοτόπουλα μ' ορμόνες
Πόσους νομίζεις έχουμε ακόμα χειμώνες
Άμα δεν τα καταφέρω δεν θα με θυμηθείς
Και είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
Άμα δεν τα καταφέρω δεν θα με θυμηθείς
Και είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
Κοιτάμε και ξανακοιτάμε τα ρολόγια μας
Απογουητευόμαστε από τις υποσχέσεις
Ό,τι δεν βλέπεις δεν μπορείς να το παλέψεις
Καθρέφτες, καπνός και ποιος είναι ποιος
Ξυπνάω το πρωί γνήσιος μικροαστός
Να γυρίσω το γρανάζι σαν εργάτης καλός
Και να καταπιώ τα νεύρα μου πριν αντικρίσω φως
25 μεροκάματα, 2 ένσυμα το μήνα
Ξάνθη, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα
Έχω βλεφαρόπτωση από μια φασαρία
Έχω μάθει αραβικά απ' της Ροτόντας την πλατεία
Έχω έλλειμμα στο νοίκι μου, ζελατίνα στ' αρχίδια
Και καμία ελπίδα να μην είναι όλα ίδια
Ίσως τη βρω μια μέρα κι ίσως να 'ναι Δευτέρα
Και ίσως με τα ίσως αλλάξουμε τον αέρα
Ταξική δικαιοσύνη σε μια χώρα που σβήνει
Ακούσαμε ποινές σα στραγάλια να δίνει
Μια σφιχτοκώλα δικαστίνα που λάμπει σα φιγουρίνι
Και ποτέ της δεν αναρωτήθηκε για την ευθύνη
Πεθαίνουμε περήφανα σε λάθος τόπο
Άμα μπούνε μες το σπίτι μου θα πιάσω τ' όπλο
Θα 'χω το νου μου στο παιδί, μα δεν αρκεί το κλειδί
Πως θα του μάθω να περπατάει σε καμμένη Γη
Οι ελπίδες μας καήκανε κάποτε στην Αλεξάνδρεια
Τώρα δουλεύουμε με σύμβαση οχτάμηνα
Μπόμπες, σκόνες, κοτόπουλα μ' ορμόνες
Πόσους νομίζεις έχουμε ακόμα χειμώνες
Άμα δεν τα καταφέρω δεν θα με θυμηθείς
Και είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
Άμα δεν τα καταφέρω δεν θα με θυμηθείς
Και είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
