Βρισκομαι σε χαμμενο δρομο
Νιωθω να μου τελειωνει το οξυγονο
Τι συμβαινει τελευταια με ρωτανε και παγωνω
Και αν εχω χτισει τοσα σε μια νυχτα ισοπεδωνω
Μα το να γυρισω πισω θεωρω χαμμενο χρονο
Η μανα μου γερναει μα στα ματια μου ειναι ωραια
Θα δινα 10 χρονια να την εβλεπα πιο νεα
Το αγορι της μεγαλωσε εχει ξενιτευτεί
Δεν με περιμενει να γυρισω για να κοιμηθει
Ναι χαρα μου που αναπνεω σε φασεις που καταρρέω
Οταν πινω παραπανω και δεν ξερω τι σου λεω
Ειμαι παιδι
Μα οι συνθηκες με εχουνε μεγαλωσει γρηγορα
Και γινομαι οτι θελουνε αυτοι
Θυμαμαι την μυρωδια σου ακομα
Και νυχτες που κενταγαμε παρεα τον χειμωνα
Νυχτες που εβαζες μεσα στο τετραδιο μου χρωμα
Μα ολα περνανε γρηγορα και σβηνουνε στα χρονια
Να γυρνανε ολα απο το αλκοολ
Να χανόμαστε μαζι
Να φευγουμε μακρια
Να γυρναμε το πρωι
Να ειμαστε αγκαλια σε μια θεα μακρινη
Και αν ημαστε ξεχωριστα να νιωθουμε κενοι
Ερχονται τα καλυτερα αυτο μου ειπανε
Μ’ ακομα δεν ειδα τιποτα
Χρωσταω μια συγνώμη για τις νυχτες που με πληγωσα
Για αυτες που εφυγα και δεν ξαναγυρισα