اشاره کن که بِشکُفم
حتی در این یخ بستگی
در این ترانه سوزی و
در این غزل شکستگی
طلوع کن، طلوع کن
بر این ستاره مردگی
که از تو تازه می‌شود
این خلوت سرخوردگی
طلوع کن، طلوع کن
طلوع کن، طلوع کن
که بودنم تازه کنی
دست مرا بگیری و
با بوسه، اندازه کنی
طلوع کن، طلوع کن
آیینه پُر می‌شود
از جوانیِ خاطره‌ها
تن تو و شرم من و
خاموشیِ پنجره‌ها